این عشق آتشین ز دلم پاک نمی شود
مجنون به غیر خانه ی لیلا نمی شود
بالای تخت یوسف کنعان نوشته اند
هر یوسفی که یوسف زهرا نمی شود
پاسخ این است که: تنها عامل کمبود، گرسنگی، تورم، فقر، محرومیت و بینوایی تودهها، دولتها و حکومتهای بیدادگری هستند که میان انسان و منابع طبیعی و نعمتها و روزیهایی که آفریدگار هستی برای بهرهوری بندگان آفریده است فاصله افکندهاند. و ثمرهی این بیدادگری، مصیبت و فقر، محرومیت و گرسنگی، گرانی و کاهش در ثروتها و نیروهای انسانی و میوههاست که بشر همواره از آنها رنج میبرد.
اما هنگامی که امام مهدی علیهالسلام ظهور مینماید، سیستم زراعی و کشاورزی بطور کامل دگرگون میگردد و به بهترین و زیباترین شکل و محتوا و برنامه، شکوفا میگردد.
اینک نمونههایی از روایات در نشانگری آن شرایط شکوهبار را از نظر میگذرانیم:
امام باقر علیهالسلام در روایتی طولانی در این مورد میفرماید: «آن اصلاحگر بزرگ جهانی سپس دستور میدهد از کربلا و از پشت زیارتگاه امام حسین علیهالسلام نهر عظیمی را حفر میکنند و بوسیله آن آب را به کوفه و اطراف آن میرساند و این نهر تا نجف ادامه مییابد و با استفاده از قدرت و نیروی برخاسته از این آب خروشان، انواع دستگاهها را بکار میاندازند....»
ابوسعید خدری از پیامبر گرامی صلی الله علیه و اله و سلم آورده است که فرمود:
«تتنعم امتی - فی زمن المهدی - نعمة لم یتنعموا مثلها قط، ترسل السماء علیهم مدرارا و لا تدع الأرض شیئا من نباتها الا أخرجته.»
یعنی: امتم در روزگار ظهور مهدی علیهالسلام از نعمتهایی بهرهور میگردد که همانندش سابقه ندارد، آسمان برکات خویش را پیاپی بر آنان میفرستد. و زمین تمامی گیاهان و گلها و درختان خویش را برای آنان میرویاند.
و نیز فرمود:
«یخرج فی آخر امتی المهدی، یسقیه الله الغیث و تخرج الأرض نباتها و یعطی المال صحاحا و تکثر الماشیة و تعظم الامة.»
یعنی: در آخر الزمان در میان امتم، مهدی، آن نجاتبخش ملتها قیام میکند. خدا کران تا کران قلمرو حکومت جهانی او را بوسیله باران سیراب میسازد و زمین، گیاه
و نبات خویش را میرویاند. آن گرامی اموال عمومی را بطور عادلانه به مردم اعطا میکند و به دامداری و دامپروری و رونق اقتصادی اهمیت میدهد و امت را تکریم نموده و عظمت میبخشد.
و نیز فرمود:
«... و تزید المیاه فی دولته و تمد الأنهار و تضاعف الأرض أکلها.»
یعنی:... آبها در دولت او فراوان میگردد و زمین برکات خویش را چندین برابر میسازد.
امیرمؤمنان علیهالسلام ضمن روایت طولانی در این مورد میفرماید:
«... و لو قد قام قائمنا لانزلت السماء قطرها و لأخرجت الأرض نباتها... حتی تمشی المرأة بین العراق و الشام، لا تضع قدمیها الا علی النبات....»
یعنی: هنگامی که قائم ما قیام نماید، آسمان باران رحمت خویش را فرومیریزد و زمین، روییدنیهای خود را میرویاند تا آنجایی که زنی میان عراق و شام میرود و پای خویش را جز بر گل و گیاه نمیگذارد... چرا که جای پایی برای خود نمییابد.
و نیز در روایتی از عصر حاکمیت امام مهدی علیهالسلام میفرماید:
«و یزرع الانسان مدا . یخرج له سبعمأئة مد کما قال الله تعالی: کمثل حبة انبتت سبع سنابل فی کل سنبلة مأئة حبة و الله یضاعف لمن یشاء.»
یعنی: انسان در عصر حاکمیت جهانی آن حضرت، هر آنچه از انواع دانههای زراعی بر زمین بیافشاند، هفتصد برابر، برداشت مینماید همانگونه که خدا در قرآن میفرماید:
«کمثل حبة انبتت سبع سنابل فی کل سنبلة مأئة حبة و الله یضاعف لمن یشاء.»
یعنی: مثل آنان که مالشان را در راه خدا انفاق کنند به مانند دانهای است که از یک دانه هفت خوشه بروید و در هر دانهای صد دانه باشد. و خداوند برای هر کس که بخواهد میافزاید.